Posłuchać starego
Zmagania związane z "ulepszeniem" kolumn Fonica A-14 opartych na owalnym piętnastoomowym głośniku GDS 31-21/5 zostały naszkicowane w serii postów:
- Pomiar impedancji Fonica A-14 na GDS 31-21/5
- Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla
- Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne
- GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla
- GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil
- GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji
- GDWK 8-11/120 15Ω dobór obwodu Zobla
Została zbudowana nowa skrzynia o nieco większej wysokości w celu dodania głośnika wysokotonowego. Ostatecznie został wykorzystany kopułkowy głośnik Tonsila GDWK 8-11/120 15Ω filtrowany kondensatorem 1µF oraz doposażony w obwód Zobla. Końcowy pomiar modułu impedancji wygląda tak:
Pomiar modułu impedancji klona Fonici A-14 |
- Głośników owalnych nie należy montować w obudowach zamkniętych (to gdyby ktoś rozważał takową).
- Głośnika niefiltrowanego nie należy doposażać w obwód Zobla (to gdyby ktoś rozważał takowy pomysł).
- Dla uzyskania punktowego źródła dźwięku głośnik wysokotonowy należy zamontować jak najbliżej szerokopasmowego.
- Najprawdopodobniej da się zachować oryginalną wysokość kolumny o ile głośnik GDS 31-21/5 zostanie zamontowany pod kątem 45 stopni - więcej miejsca na głośnik wysokotonowy. Takie rozwiązanie stosowano np. w zespołach głośnikowych ZGZ-11. Prawdopodobnie pogorszy to charakterystykę w pionie jednakże poprawi w poziomie.
- Dla zachowania brzmienia epoki najlepszym wyborem wydaje się być piętnastoomowy tonsilowski GDW 6,5/1,5. Dodatkowym plusem jest to, że podobnie jak w GDS magnes zbudowany jest ze stopu alnico. Minus to pasmo sięgające tylko 16kH pod warunkiem, że trafimy na dobry egzemplarz.
- Generalizując na moje ucho różnica w brzmieniu pomiędzy głośnikiem wysokotonowym papierowym (stożkowym), a kopułkowym jest taka, że ten pierwszy będzie bardziej odznaczał się w rejestrach niższych, a ten drugi w wyższych tonów wysokich. Papierowy będzie "podbijał" w kierunku tonów średnich, a kopułkowy "wyostrzy syczące końcówki".
- W projekcie głośnik wysokotonowy montowany jest od środka co oznacza, że promieniuje przez kanał o długości równej grubości ścianki mogący mieć istotny wpływ na rozchodzenie się dźwięku (odbicia, załamania). W rozwiązaniach z epoki zwykle stosowano montaż głośników wysokotonowych od zewnątrz przysłaniając je zdejmowanymi maskownicami.
- Trzeba pamiętać, że zmieniając sposób zamontowania głośnika wysokotonowego na zewnętrzy zostanie on przesunięty do przodu o grubość ścianki względem głośnika szerokopasmowego czyli dźwięki wyższe, które jednocześnie emitują oba głośniki będą jeszcze mocniej przesunięte względem siebie. Do słuchacza najpierw dotrze dźwięk z głośnika wysokotonowego. Na niego z pewnym opóźnieniem nałoży się dźwięk z głośnika szerokopasmowego. Nie jest to zjawisko korzystne.
- Alternatywnym rozwiązaniem może być zaprojektowanie oddzielnej "nadstawki" dla głośnika wysokotonowego, którą będzie można swobodnie przesuwać przód, tył "ustawiając" ją tak aby dźwięk z obu głośników docierał jednocześnie. Przykładowo fala dźwiękowa o częstotliwości 10kH ma zaledwie 3,4cm długości (340m/10000) czyli mniej więcej tyle co podwójna grubość ścianki. Niestety rozwiązanie ma również wadę. Wzrasta kąt pomiędzy głośnikami, a słuchaczem - dwa źródła dźwięku zamiast jednego.
- Dodając głośnik wysokotonowy zyskujemy jedną zaletę w postaci poszerzenia pasma i dziedziczymy wszystkie wady zespołów wielodrożnych.