wtorek, 30 listopada 2021

8. Fonica A-14 wersja finalna. Pomiar impedancji

Posłuchać starego

Zmagania związane z "ulepszeniem" kolumn Fonica A-14 opartych na owalnym piętnastoomowym głośniku GDS 31-21/5 zostały naszkicowane w serii postów:

  1. Pomiar impedancji Fonica A-14 na GDS 31-21/5
  2. Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla
  3. Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne 
  4. GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla
  5. GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil
  6. GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji
  7. GDWK 8-11/120 15Ω dobór obwodu Zobla

Została zbudowana nowa skrzynia o nieco większej wysokości w celu dodania głośnika wysokotonowego. Ostatecznie został wykorzystany kopułkowy głośnik Tonsila GDWK 8-11/120 15Ω filtrowany kondensatorem 1µF  oraz doposażony w obwód Zobla.  Końcowy pomiar modułu impedancji wygląda tak:

Pomiar modułu impedancji klona Fonici A-14
Jak widać szału nie ma i można jeszcze nad tym popracować przez lepsze dobranie obwodu Zobla dla głośnika wysokotonowego. Pewnym ograniczeniem będzie wysoka filtracja na poziomie 10kH (kondensator 1µF) oraz brak obwodu Zobla dla głośnika szerokopasmowego. Dla całej kolumny moduł impedancji poza rezonansem wykazuje rozrzut między 19 a 12 omów. Teoria mówi, że nie powinien być większy niż 15Ω +/- 15% czyli 17,25-12,75Ω.
 
Uwagi dla naśladowców:
  • Głośników owalnych nie należy montować w obudowach zamkniętych (to gdyby ktoś rozważał takową).
  • Głośnika niefiltrowanego nie należy doposażać w obwód Zobla (to gdyby ktoś rozważał takowy pomysł).
  • Dla uzyskania punktowego źródła dźwięku głośnik wysokotonowy należy zamontować jak najbliżej szerokopasmowego. 
  • Najprawdopodobniej da się zachować oryginalną wysokość kolumny o ile głośnik GDS 31-21/5 zostanie zamontowany pod kątem 45 stopni - więcej miejsca na głośnik wysokotonowy. Takie rozwiązanie stosowano np. w zespołach głośnikowych ZGZ-11. Prawdopodobnie pogorszy to charakterystykę w pionie jednakże poprawi w poziomie.
  • Dla zachowania brzmienia epoki najlepszym wyborem wydaje się być piętnastoomowy tonsilowski GDW 6,5/1,5. Dodatkowym plusem jest to, że podobnie jak w GDS magnes zbudowany jest ze stopu alnico. Minus to pasmo sięgające tylko 16kH pod warunkiem, że trafimy na dobry egzemplarz.
  • Generalizując na moje ucho różnica w brzmieniu pomiędzy głośnikiem wysokotonowym papierowym (stożkowym), a kopułkowym jest taka, że ten pierwszy będzie bardziej odznaczał się w rejestrach niższych, a ten drugi w wyższych tonów wysokich. Papierowy będzie "podbijał" w kierunku tonów średnich, a kopułkowy "wyostrzy syczące końcówki". 
  • W projekcie głośnik wysokotonowy montowany jest od środka co oznacza, że promieniuje przez kanał o długości równej grubości ścianki mogący mieć istotny wpływ na rozchodzenie się dźwięku (odbicia, załamania). W rozwiązaniach z epoki zwykle stosowano montaż głośników wysokotonowych od zewnątrz przysłaniając je zdejmowanymi maskownicami.
  • Trzeba pamiętać, że zmieniając sposób zamontowania głośnika wysokotonowego na zewnętrzy zostanie on przesunięty do przodu o grubość ścianki względem głośnika szerokopasmowego czyli dźwięki wyższe, które jednocześnie emitują oba głośniki będą jeszcze mocniej przesunięte względem siebie. Do słuchacza najpierw dotrze dźwięk z głośnika wysokotonowego. Na niego z pewnym opóźnieniem nałoży się dźwięk z głośnika szerokopasmowego. Nie jest to zjawisko korzystne.
  • Alternatywnym rozwiązaniem może być zaprojektowanie oddzielnej "nadstawki" dla głośnika wysokotonowego, którą będzie można swobodnie przesuwać przód, tył "ustawiając" ją tak aby dźwięk z obu głośników docierał jednocześnie. Przykładowo fala dźwiękowa o częstotliwości 10kH ma zaledwie 3,4cm długości (340m/10000) czyli mniej więcej tyle co podwójna grubość ścianki. Niestety rozwiązanie ma również wadę. Wzrasta kąt pomiędzy głośnikami, a słuchaczem - dwa źródła dźwięku zamiast jednego.
  • Dodając głośnik wysokotonowy zyskujemy jedną zaletę w postaci poszerzenia pasma i dziedziczymy wszystkie wady zespołów wielodrożnych.

sobota, 27 listopada 2021

Jak dział zwrotnica głośnikowa? Prąd elektryczny i lanie wody

Prąd i woda

Czytając materiały na temat zwrotnic zwykle natrafimy na teksty pisane "technokratycznym" językiem "inżynier dla inżyniera". Termin goni termin, wzór pogania wzorem. Ich wyjaśnienia odwołują do kolejnych terminów i wzorów. Niby mądre, ale "nie idzie" tego zrozumieć bez ukończenia studiów na wydziale elektrycznym i pół litra nie pomaga. 

Jak to sobie można poukładać? Może szukając analogii pomiędzy zjawiskami hydrologicznymi i elektrycznymi.

Co to jest prąd elektryczny

Prąd elektryczny to uporządkowany strumień elektronów. Atomy składają się z protonów i neutronów tworzących jądro atomowe oraz krążących wokół jądra elektronów. Neutrony są obojętne elektrycznie. Umownie przyjmuje się, że protony mają dodatni ładunek elektryczny, a elektrony ujemny ładunek elektryczny. Sumarycznie na zewnątrz atom jest obojętny elektrycznie. Elektrony należą do cząstek elementarnych. Czym są i co robią owe cząstki współczesna nauka za dobrze nie wie. Na wyjaśnienie trzeba jeszcze poczekać.

Niektóre pierwiastki poruszające się wokół ich jąder elektrony trzymają bardziej mocno - izolatory, a inne słabiej - przewodniki np. metale. W bryle metalu najdalej położone od jąder atomowych elektrony przemieszczają się chaotycznie "skacząc" z atomu na atom. Nazywane są elektronami swobodnymi (dla uproszczenia znikome siły łączące je z jądrami atomowymi zostają pominięte, a elektrony traktowane są jako całkowicie swobodne). To ich obecności metale zawdzięczają swój charakterystyczny metaliczny połysk.

Zupa elektronowa

Szukając porównania z wodą możemy powiedzieć, że w bryle metala np. przewodzie mamy do czynienia z chaotyczną zupą elektronową. Elektrony przemieszczają się wewnątrz bez składu i ładu. Podobnie jest w jeziorze wypełnionym wodą. Cząsteczki wody będące złożeniem jednego atomu tlenu i dwóch atomów wodoru odbijając się od siebie w sposób przypadkowy tworząc wodną zupę jeziora.

Zupa wodna

Co się stanie jeśli nasze jezioro pochylimy? Woda zacznie płynąć od miejsc wyżej położonych do miejsc niżej położonych. Ruch cząsteczek wody zostanie uporządkowany tak jak to ma miejsce w rzekach. Różnica poziomów spowoduje ruch wody. Podobnie dzieje się w przewodzie elektrycznym. Przykładając do jego końców napięcie elektryczne czyli różnicę potencjałów elektrony zaczynają płynąć w kierunku od wyższego potencjału (plus) do niższego (minus). Ruch elektronów zostaje uporządkowany i w takiej ukierunkowanej formie nazywany jest prądem elektrycznym. Istnieje teoria mówiąca, że elektrony płyną odwrotnie, ale do naszych rozważań nie wnosi to nic nowego, ważny jest sam ruch.

W naturze Słońce poprzez parowanie, wiatr i opady zapewnia obieg wody. Powrotny transport wody z miejsc niżej położonych do miejsc wyżej położonych. Utrzymywaniem różnicy potencjałów (napięcia) w domowym gniazdku elektrycznym zajmuje się Zakład Energetyczny - dostawca energii elektrycznej zapewniający obieg elektronów w lokalnej sieci elektroenergetycznej.

Powódź czyli spięcie

Jeżeli pozwolimy wodzie przemieścić się bez żadnego oporu z miejsca wyżej położonego do miejsca niżej położonego skutek może być opłakany np. zostaniemy zalani wodą lub wręcz zatopieni. Podobnie jest z elektronami. Płynąc bez przeszkód przez przewód doprowadzą do spięcia (zwarcia), a w gorszym przypadku do porażenia prądem elektrycznym czy nawet śmierci. Wkładając palce do gniazdka elektrycznego stajemy się właśnie takim "przewodem zwierającym".

Na ratunek

Jak można sobie z tym poradzić i jeszcze wykorzystać? W przypadku rzek ludzie nauczyli się budować zapory regulujące tempo przepływu wody. Zapory można wykorzystać na kilka sposobów: ochrona przeciwpowodziowa, zbiornik wody pitnej, produkcja energii elektrycznej (hydroelektrownia), miejsce sportu i rekreacji itp.

Podobnie rzecz się ma z uporządkowanym strumieniem elektronów czyli prądem elektrycznym. Stawiając na jego drodze np. system audio dochodzi do utrudnienia w jego przepływie (elementy elektroniczne) i wykorzystania w postaci pożądanej zamiany energii elektrycznej na energię akustyczną i niepożądanej zamiany energii elektrycznej na energię cieplną (grzanie urządzeń).

W zwrotnicach głośnikowych wykorzystuje się takie elementy "zaporowe"  jak: rezystory (oporniki), kondensatory i cewki. Głośniki również są elementami zaporowymi, w których dochodzi do zamiany energii elektrycznej na akustyczną i cieplną.

Elementami "ujarzmiającymi" przepływ prądu elektrycznego zajmiemy się w kolejnych częściach. Najpierw jednak kilka słów wprowadzenia do tematu zwrotnic głośnikowych.

Dodatek matematyczny

  1. Ilość przepływających elektronów na sekundę mierzona jest w Amperach (A) - natężenie prądu elektrycznego.
  2. Energia jaką niosą mierzona jest w Woltach (V) - napięcie elektryczne.
  3. Mnożąc przez siebie obie wartości otrzymamy moc elektryczną mierzoną w Watach (W).

środa, 17 listopada 2021

Czy laser dyskotekowy jest bezpieczny?

Światła disco

Dobra zabawa to nie tylko dobra muzyka, ale i dobre oświetlenie. Kto pamięta film "Gorączka sobotniej nocy" z migającym światłami parkietem, na którym do muzyki "Bee Gees" wywijał Tony Manero grany przez Johna Travoltę? Ścieżka dźwiękowa z filmu została zawarta w albumie "Saturday Night Fever: The Original Movie Sound Track".  U nas po domach królowały "Colorofony" zwane też "Iluminofonami" wspierane oryginalnym "kogutem" z milicyjnego radiowozu.

Laser czy to bezpieczne

Dziś można kupić wiele efektów oświetleniowych migających do muzyki lub w jej takt. Część z nich oparta jest na świetle laserowym i tu mnie zaintrygowało na ile jest to bezpieczne? Pięknie tańcujące, układające się we wzory, przyciągające wzrok kolorowe kulki, ale czy nie uszkodzą wzroku? Na pudełkach i w instrukcjach nie za wiele informacji.

Podział na klasy

Im wyższa klasa tym bardziej niebezpieczne urządzenie:

  • Klasa 1: urządzenia bezpieczne gdyż wiązka laserowa nie wydostaje się na zewnątrz np. odtwarzacze CD (po zdjęciu obudowy mogą stać się niebezpieczne). Ze zrozumiałych względów tej klasy urządzeń oświetleniowych nie produkuje się.
  • Klasa 2: urządzenie bezpieczne emitujące promieniowanie widzialne o mocy ciągłej nie większej od 1mW i impulsie nie przekraczającym 0,2uJ. Efektem ubocznym może być niepożądane promieniowanie UV. Decydując się na zakup laserowego urządzenia oświetleniowego na użytek domowy szukajmy urządzeń tej klasy. Wystarczającą ochroną przed tego typu laserami powinny stanowić naturalne odruchy obronne organizmu: zwężenie źrenicy, przymrużenie powieki lub odwrócenie wzroku. Nie zmienia to faktu, że nawet w przypadku "bezpiecznego" lasera nie należy patrzeć bezpośrednio w jego wiązkę, a w szczególności robić tego przez przyrządy optyczne.
  • Klasa 3A: urządzenie niebezpieczne emitujące promieniowanie widzialne o mocy ciągłej nie większej od 5mW i impulsie nie przekraczającym 1uJ. Efektem ubocznym może być niepożądane promieniowanie niewidzialne UV i IR.
  • Klasa 3B: urządzenie niebezpieczne emitujące promieniowanie widzialne i niewidzialne. Tej klasy urządzeń oświetleniowych na pewno nie kupujmy na użytek domowy. 
  • Klasa 4: urządzenie niebezpieczne nie tylko dla oczu, ale i dla skóry. Omijać z daleka. Na szczęście na rynku nie są dostępne dla każdego.
  • Klasa 3R: warto wspomnieć tą klasę gdyż pod jej szyldem często produkowane są popularne wskaźniki laserowe jako niewinne zabawki. Trafienie w oko może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych.

Mówiąc o klasach laserów należy pamiętać, że rzeczywiste parametry mogą odbiegać od deklarowanych przez producenta lub wręcz urządzenia mogą być nieprawidłowo oznaczone, a pojedyncze sztuki mogą być zwyczajnie źle skalibrowane. Dotyczy to szczególnie tanich niemarkowych "laserowych zabawek".

Podział na kolory

Ludzkie oko z uwagi na swoją budowę najbardziej wrażliwe jest na barwę zieloną czyli przy zachowaniu tej samej mocy lasera dla oka najlepiej widoczny będzie laser zielony. Ten fakt uwzględniają producenci montując w urządzeniach wielokolorowych jako najsłabszy laser zielony. Dla wyrównania "deficytu" laser czerwony jest zwykle około dwóch razy silniejszy. W droższych urządzeniach pojawia się dodatkowo laser niebieski, który jednocześnie jest najsilniejszy.

  • Lasery niebieskie - dają piękne efekty wizualne jednakże emitują najbardziej niebezpieczny zakres promieniowania (najkrótszy) w dodatku zwykle z największą mocą. W warunkach domowych z lasera niebieskiego lepiej zrezygnować.
  • Lasery zielone - montowane w zestawach są zwykle najsłabsze z całej trójki tym samym są najbardziej bezpieczne.
  • Lasery czerwone - emitują najdłuższą cześć promieniowania i z uwagi na moc są zwykle średnio szkodliwe z całej trójki

Pokazy laserowe

Iluminacje  laserowe lepiej oglądać w telewizji. W Polsce brakuje w tym zakresie regulacji, a pokazy laserowe może w zasadzie robić każdy. Były przypadki ciężkich uszkodzeń wzroku i zniszczenia sprzętu rejestrującego wyposażonego w matryce światłoczułe. Na pewno nie należy uczestniczyć w pokazach podczas których wiązki laserowe omiatają publiczność. To samo dotyczy lokali rozrywkowych. W miejscach tak oświetlonych urządzenia zostały rozmieszczone w sposób nieprofesjonalny.

Istnieją co prawda inteligentne lasery potrafiące automatycznie dostosować moc wiązki do odległości od obiektu, ale z uwagi na koszty nie sądzę aby były powszechnie stosowane w lokalach rozrywkowych.

Laserowe zagrożenia

UWAGA! Uszkodzenie wzroku może być w pierwszej chwili nieodczuwalne. Pacjent czasem dopiero po wielu dniach może się zorientować w upośledzeniu widzenia. Podstawowe niebezpieczeństwo to uszkodzenie, poparzenie siatkówki. Może być odwracalne lub nieodwracalne:

  • Światło nadfioletowe 180-315 nm jest absorbowane przez rogówkę i może prowadzić do jej zapalenia.
  • Światło o długości 315-400 nm jest absorbowane przez soczewkę i może prowadzić do katarakty.
  • Światło o długości 400-1400 nm jest szczególnie niebezpiecznie gdyż przechodzi przez zewnętrzne warstwy oka praktycznie bezstratnie (bez tłumienia) i jest ogniskowane na siatkówce. W ten sposób gęstość energii na siatkówce może wzrosnąć nawet 100.000 razy prowadząc do nieodwracalnego uszkodzenia zmysłu wzroku. 
  • Światło z zakresu 400-780 nm może prowadzić do uszkodzenia tęczówki.
  • Światło o zakresie 780-1400 nm może prowadzić do oparzenia tęczówki i katarakty.
  • Światło o zakresie 1400-3000 nm może prowadzić do oparzenia rogówki i katarakty.
  • Światło o zakresie 3000-10000 nm może prowadzić do oparzenia rogówki.
  • Dla skóry światło laserowe stanowi mniejsze zagrożenie niż dla oczu jednak może prowadzić do poparzeń, raka skóry i efektów starzenia. Szczególnie niebezpieczny jest zakres 280-315 nm.

Inne zagrożenia

Oprócz laserów niebezpieczne może być oświetlenie UV dające ciekawy efekt fluorescencyjny oraz stroboskopy (efekt zatrzymania ruchu) mogące emitować podczas wyładowania lampy promieniowanie UV.

Środki bezpieczeństwa

  • Kupując laser na użytek domowy nie kupuj urządzenia wyższej klasy niż druga. Zrezygnuj z lasera niebieskiego. Wyszukuj urządzenia jak najsłabszego. Laser zielony 50mW lub mniej. Laser czerwony nie więcej niż 70-80mW.
  • W domu przed podłączeniem lasera do prądu sprawdź czy w urządzeniu funkcja lasera jest wyłączona. Powinna być blokowana kluczykiem. Zapobiegnie to niekontrolowanemu oświetleniu ludzi gdy urządzenie nagle zacznie pracować.
  • Laser zamontuj tak aby nie świecił prosto na zgromadzonych. Najlepiej przynajmniej jeden metr powyżej głów.
  • Ustaw go tak aby nie było możliwości bezpośredniego spojrzenia w wiązkę np. gdy ktoś wstaje aby odbyć drogę króla.
  • Ustawiając laser w "bezpieczną" stronę uważaj aby nie znajdowały się w niej elementy odbijające światło typu lustra, szkła, błyszczące żyrandole, polerowane blachy, chromowania i podobne. Wyszukuj dużych matowych powierzchni.
  • Tryb pracy laser ustaw tak aby wiązki stale zmieniały położenie. Nigdy nie ustawiaj statycznego oświetlenia. "Nadzianie" się na nieruchomą wiązkę jest dużo bardziej niebezpieczne.
  • Jeżeli masz problem z bezpiecznym rozstawieniem lasera we wnętrzu zrezygnuj z niego lub wykorzystaj np. do oświetlenia drzewa na zewnątrz. Efekt będzie widowiskowy i bezpieczny.
  • Szczególną ostrożność zachowaj gdy uczestnikami spotkania są dzieci. W tym przypadku ciekawość może być prostą drogą do kłopotów zdrowotnych.
  • Nigdy nie zostawiaj urządzenia bez nadzoru w innym przypadku wyłączaj funkcję lasera i zabieraj klucz blokujący ze sobą.
  • Osobną grupę stanowią zagrożenia porażeniem prądem i pożarowe, o których nie należy zapominać. Ktoś coś przypadkowo potrąci, pociągnie czy zaleje i kłopoty gotowe.
YouTube: "Saturday Night Fever • Night Fever • Bee Gees"

piątek, 12 listopada 2021

6. GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji

Pomiar modułu impedancji

W firmie Tonsil zostały zakupione dwa głośniki GDWK 8-11/120 15Ω. Po co, na co i dlaczego tutaj. Przysłali wersję 8Ω, która została błyskawicznie wymienione na 15Ω. Pion sprzedaży zadziałał bez zastrzeżeń. Schody zaczęły się po dokonaniu pomiarów modułu impedancji:

GDWK 8-11/120 pomiar modułu impedancji głośnik pierwszy
GDWK 8-11/120 pomiar modułu impedancji głośnik pierwszy
GDWK 8-11/120 pomiar modułu impedancji głośnik drugi
GDWK 8-11/120 pomiar modułu impedancji głośnik drugi
Pion jakości chyba nie działa za dobrze skoro pozwala wypuszczać tak różne głośniki. Fakty są takie, że na internetowej stronie sklepu poza ofertą sprzedaży nie ma żadnych innych informacji o głośniku GDWK 8-11/120. W tym sensie klient kupuje "kota w worku" kierując się jedynie wiarą w markę. Jak widać wyżej w tym przypadku wiara nie wystarczyła.

Pierwszy głośnik nie wygląda tragicznie, ale jego rezonans 2500Hz jest daleki od wartości podawanej w starej karcie informacyjnej - 1200Hz. Na lewym zboczu rezonansu widać dodatkowe zawirowanie nie wiadomo czym spowodowane. Dokręcenie przedniego panelu nie poprawiło sytuacji. Drugi głośnik optycznie nadaje się jedynie do reklamacji. Sytuację zmieniło dokręcenie przedniego panelu:
GDWK 8-11/120 dokręcony panel przedni
GDWK 8-11/120 dokręcony panel przedni
 
Rezonans bliski 4000Hz, trochę dużo. Dla porównania po linkiem starsze 50letnie GDW 6,5/1,5/1. Powyższy przykład dobrze ilustruje problemy na jakie może natrafić amator. Nawet najlepsze zwrotnice mogą przynieść nieprzewidywalny efekt w zestawieniu z głośnikami o rozstrzelonych parametrach.

czwartek, 11 listopada 2021

5. GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil

SklepTonsil w nowej odsłonie

Przeszukując internet na hasło "GDWK 15Ω" trafiłem na sklep internetowy "Tonsila" w nowej szacie graficznej oraz ofertę kopułkowego głośnika wysokotonowego "GDWK 8-11/120 15 Ohm". Przetwornik był stosowany m. in. w zespołach głośnikowych "Bolero 200". Flagowym produkcie firmy w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Co nowego na stronie

Zmiana wyglądu strony sklepu na plus. Informacje o przetwornikach bez zmian. Amator może czuć niedosyt. Przy głośnikach tradycyjnie brak informacji o modelach kolumn w jakich były stosowane. Przy wielu brakuje rysunku technicznego z wymiarami istotnymi dla montażu. Wydaje się, że aktualnie producent całkowicie zrezygnował z publikowania kart katalogowych w tym wykresu przenoszonego pasma. 

Co wiadomo o GDWK 8-11/120 15Ω

Obecnie nic nie wiadomo. Dla wersji również brak danych. Z pomocą przychodzi internet w postaci starej karty produktowej nie wiadomo jak aktualnej w odniesieniu do współczesnej produkcji:

GDWK 8-11/120 parametry techniczne
GDWK 8-11/120 parametry techniczne
GDWK 8-11/120 wymiary
GDWK 8-11/120 wymiary

GDWK 8-11/120 pasmo przenoszenia
GDWK 8-11/120 pasmo przenoszenia
Jak widać na ostatniej grafice głośnik pracuje bardzo ładnie w zakresie 2-10kHz. Powyżej występuje podbicie rzędu 4dB. Przeglądając w internecie stare karty innych prostokątnych głośników kopułkowych Tonsila można zauważyć, że więksi bracia nie mają tak silnego podbicia. Obecna produkcja to: GDWK 8-12/120 oraz GDWK 8-13/120
 
Parametry GDWK 8-12/120:
  • Impedancja 8 [Ohm]
  • Moc nominalna (moc przed filtrem/moc za filtrem) - 120/5 [W]
  • Moc maksymalna - 160/10 [W]
  • Efektywność - 89 [dB]
  • Rekomendowana częstotliwość podziału - 4 800 [Hz]
  • Rezystancja cewki - 6,3 [Ohm]
  • Wysokość cewki - 1,9 [mm]
  • Średnica rdzenia cewki - 25 [mm]
  • Wysokość szczeliny - 3 [mm]
  • Szerokość szczeliny - 0,745 [mm]
  • Średnica zewnętrzna magnesu - 70 [mm]
  • Średnica wewnętrzna magnesu - 32 [mm]
  • Wysokość magnesu - 10 [mm]
  • Waga magnesu - 0,16 [kg]
  • Indukcja w szczelinie B - 1,16 [T]
  • Energia w szczelinie - 95,6 [mJ]
  • Materiał magnesu - ferryt
  • Materiał membrany - tkanina
  • Materiał korpusu cewki - nomex
  • Materiał cewki - miedź
  • Materiał kosza - korektor ABS
  • Waga głośnika - 0,5 [kg]
 
Parametry GDWK 8-13/120:
  • Impedancja - 8 [Ohm]
  • Pasmo przenoszenia - 2 000 - 20 000 [Hz]
  • Moc nominalna (moc przed filtrem/moc za filtrem) - 120/6 [W]
  • Moc maksymalna - 160/10 [W]
  • Efektywność - 90 [dB]
  • Rekomendowana częstotliwość podziału - 4 800 [Hz]
  • Rezystancja cewki - 6,3 [Ohm]
  • Wysokość cewki - 1,9 [mm]
  • Średnica rdzenia cewki - 25 [mm]
  • Wysokość szczeliny - 3 [mm]
  • Szerokość szczeliny - 0,745 [mm]
  • Średnica zewnętrzna magnesu - 70 [mm]
  • Średnica wewnętrzna magnesu - 32 [mm]
  • Wysokość magnesu - 10 [mm]
  • Waga magnesu - 0,16 [kg]
  • Indukcja w szczelinie B - 1,16 [T]
  • Energia w szczelinie - 95,6 [mJ]
  • Materiał magnesu - ferryt
  • Materiał membrany - tkanina
  • Materiał korpusu cewki - nomex
  • Materiał cewki - miedź
  • Materiał kosza - korektor ABS
  • Waga głośnika - 0,5 [kg]
 

Zakup i reklamacja


Głośniki GDWK 8-11/120 15Ω zostały zakupione pod kątem projektu opisanego tutaj. Co przysłano? Wersję 8 Ohm. Po reklamacji złożonej elektronicznie błyskawicznie wymieniono na 15Ohm, brawo.  Po wykonaniu pomiarów zaczęły się schody warte przedstawienia w oddzielnym wpisie.
GDWK 8-11/120 15Ω
GDWK 8-11/120 15Ω

Gdzie kupować


Generalnie strach jest kupować nowy głośnik w innym miejscu niż u producenta. Dlaczego? Po pierwsze producent może wyprzedawać egzemplarze nie trzymające parametrów, które później mogą być sprzedawane jako pełnowartościowe np. pod hasłem "ze starych zapasów". Po drugie na rynku mogą krążyć podróbki, które jest dziś dość łatwo wyprodukować z komponentów sprowadzanych z dalekiego wschodu.
GDWK 8-11/120 15Ω
GDWK 8-11/120 15Ω

Powiązane:

  1. Pomiar impedancji Fonica A-14 na GDS 31-21/5
  2. Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla
  3. Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne 
  4. GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla
  5. GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil
  6. GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji
  7. GDWK 8-11/120 15Ω dobór obwodu Zobla
  8. Fonica A-14 wersja finalna. Pomiar impedancji

niedziela, 7 listopada 2021

Podstawy elektroakustyki Zbigniew Żyszkowski wydanie 1984

Wydanie trzecie

 
"W książce przedstawiono zasady wytwarzania, przetwarzania, zapisywania i odtwarzania dźwięku oraz omówiono przetworniki elektro-mechano-akustyczne i urządzenia elektroakustyczne. Podano również podstawowe wiadomości o instrumentach muzycznych, mowie i słuchu, izolacji akustycznej i akustyce wnętrz. Książka jest przeznaczona dla studentów wyższych szkół technicznych oraz będzie przydatna dla inżynierów zajmujących się projektowaniem i badaniem przetworników i urządzeń elektroakustycznych."
Z. Żyszkowski Podstawy elektroakustyki. Przedmowa
Zbigniew Żyszkowski Podstawy elektroakustyki. Przedmowa
 
Spis treści
 
Przedmowa do wydania trzeciego  13
Wykaz ważniejszych oznaczeń  14
1. Wprowadzenie  17
1.1. Rys historyczny akustyki i elektroakustyki 17 
1.2. Powiązania akustyki z innymi naukami 21
1.3. Znaczenie i rola elektroakustyki 22
2. Zasady ruchu falowego  24
2.1. Istota mchu falowego 24
2.2. Rodzaje fal 25
2.3. Wykres ruchu cząstki 25
2.4. Zasada Huygensa 26
2.5. Prawo odwrotności kwadratów 27
2.6. Odbicie fal 27
2.7. Załamanie fal 28
2.8. Interferencja i nakładanie się fal 29
2.9. Uginanie się fal 30
2.10. Obserwowanie i fotografowanie rozchodzenia się fal 32
3. Drgania punktu materialnego  37
3.1. Drgania okresowe 37
3.2. Ruch sinusoidalny punktu 37
3.3. Energia drgań sinusoidalnych 40
3.4. Drgania tłumione 41
3.5. Drgania wymuszone. Rezonans 44
3.6. Rezonans przesunięcia 46
3.7. Rezonans prędkości 47
3.8. Praca potrzebna do podtrzymania drgań 48
3.9. Drgania niesinusoidalne 49
3.10. Drgania układów nielinearnych 50
Literatura 52
4. Fale dźwiękowe 53
4.1. Równanie ruchu falowego 53
4.2. Fale sinusoidalnie zmienne 55
4.3. Równanie fali dźwiękowej 56
4.4. Równanie fali płaskiej 60
4.5. Równanie fali kulistej 61
4.6. Prędkość rozchodzenia się silnych dźwięków 63
4.7. Odbicie fal dźwiękowych 64
4.8. Przechodzenie dźwięku między środowiskami 68
4.9. Energia zawarta w fali. Natężenie dźwięku 69
4.10. Zjawisko Dopplera 71
4.11. Załamanie i uginanie się fal dźwiękowych 72
4.12. Fale sprężyste w ciałach stałych 75
Literatura 79
5. Analogie między układami elektrycznymi, mechanicznymi i akustycznymi  80
5.1. Wstęp 80
5.2. Źródła elektryczne, mechaniczne i akustyczne 81
5.3. Elementy układów mechanicznych i akustycznych 82
5.3.1. Elementy bezwładnościowe 83
5.3.2. Elementy podatnościowe 86
5.3.3. Elementy stratnościowe 88
5.4. Schematy układów mechanicznych i akustycznych 90
5.5. Analogie między wielkościami elektrycznymi, mechanicznymi i akustycznymi 92
5.6. Schemat elektryczny dźwigni 99
5.7. Dwójniki elektryczne, mechaniczne i akustyczne 101
5.8. Czwórniki elektryczne, mechaniczne i akustyczne 101
5.8.1. Korektor tłumieniowy 104
5.8.1.1. Korektor równoległy 104
5.8.1.2. Korektor szeregowy 104
5.8.2. Filtry falowe 105
5.8.2.1. Filtr dolnoprzepustowy 107
5.8.2.2. Filtr górnoprzepustowy 107
5.8.2.3. Filtr środkowoprzepustowy 108
5.8.2.4. Filtr środkowozaporowy 108
5.8.3. Tłumiki 109
Literatura 109
6. Szczególne układy akustyczne 111
6.1. Rezonator komorowy 111
6.2. Rezonatory sprzężone 113
6.3. Rury 114
6.4. Rury stratne 115
6.5. Cienka rurka 117
6.6. Cienka szczelina 117
6.7. Płyta perforowana 117
6.8. Tuba 118
6.8.1. Tuba wykładnicza 120
6.8.2. Tuba wykładnicza nieskończenie długa 125
6.8.3. Tuba stożkowa 126
6.8.4. Tuba stożkowa nieskończenie długa 127
6.8.5. Tuba paraboliczna nieskończenie długa 127
6.8.6. Tuba hiperboliczna nieskończenie długa 128
6.8.7. Konstruowanie tub wykładniczych 128
6.8.8. Tuby wykładnicze wieloczłonowe 130
6.9. Łączniki wykładnicze 131
Literatura 132
7. Drgania brył 133
7.1. Wstęp 133
7.2. Układ materialny o dwóch stopniach swobody 134
7.3. Układ o n stopniach swobody 138
7.4. Drgania strun 139
7.5. Drgania prętów 142
7.5.1. Drgania poprzeczne prętów 142
7.5.1.1. Pręt zaciśnięty na jednym końcu 145
7.5.1.2. Pręt zaciśnięty na obu końcach i pręt swobodny 146
7.5.1.3. Pręt podparty na obu końcach 146
7.5.2. Drgania podłużne prętów 147
7.5.3. Drgania wirowe prętów 148
7.6. Drgania membran 148
7.6.1. Membrana napięta 149
7.6.2. Membrana zaciśnięta 153
7.6.3. Membrana podparta 155
7.6.4. Membrana stożkowa 156
7.7. Drgania w komorach 158
7.7.1. Drgania w komorach walcowych 159
7.7.2. Drgania w komorach kulistych 162
7.7.3. Drgania w komorach prostopadłościennych 163
Literatura 165
8. Promieniowanie źródeł dźwięku 166
8.1. Wstęp 166
8.2. Źródło punktowe pulsujące 168
8.3. Źródło dipolowe 170
8.4. Źródła liniowe 171
8.5. Kula pulsująca 174
8.6. Kula drgająca 176
8.7. Tłok kołowy drgający w nieskończenie wielkiej odgrodzie 177
8.8. Tłok kołowy drgający na końcu długiej rury 182
8.9. Tłok kołowy swobodny 184
8.10. Tłok prostokątny drgający w nieskończenie wielkiej odgrodzie 184
8.11. Promieniowanie tuby wykładniczej 185
8.12. Promieniowanie tuby wielodrożnej 188
8.13. Promieniowanie głośnika stożkowego 191
8.14. Promieniowanie układów głośników otwartych. Wzajemna impedancja promieniowania 194
8.15. Współczynnik kierunkowości i zysk kierunkowości źródła 196
Literatura 197
9. Instrumenty muzyczne 198
9.1. Wiadomości wstępne 198
9.2. Instrumenty strunowe 201
9.2.1. Instrumenty ze struną pobudzaną szarpnięciem 201
9.2.2. Instrumenty ze struną pobudzaną smyczkiem 203
9.2.3. Instrumenty ze struną pobudzaną uderzeniem 205
9.3. Organy 206
9.4. Instrumenty drewniane dęte 210
9.5. Instrumenty metalowe dęte 212
9.6. Instrumenty perkusyjne 212
9.7. Instrumenty elektroniczne 214
9.8. Poziomy średnie i szczytowe dźwięków muzycznych 217
Literatura 217
10. Mowa ludzka 218
10.1. Wstęp 218
10.2. Organ mowy 218
10.3. Samogłoski 219
10.4. Spółgłoski 222
10.5. Moc akustyczna mowy 222
10.6. Rozkład poziomów natężenia dźwięków mowy 223
10.7. Charakterystyki kierunkowości ust 226
Literatura 226
11. Słuch 227
11.1. Budowa ucha 227
11.2. Teorie słyszenia 229
11.3. Granice i powierzchnia słyszalności 231
11.4. Wysokość tonu 233
11.5. Natężenie dźwięku, głośność 233
11.6. Głośność pasm szumu białego 238
11.7. Głośność impulsów dźwiękowych 241
11.8. Głośność dźwięków złożonych 241
11.9. Odczuwanie zmiany wysokości tonu 244
11.10. Zależność wysokości tonu od natężenia dźwięku 245
11.11. Odczuwanie zmiany szerokości pasma przepustowego 246
11.12. Tony subiektywne 247
11.13. Szum i hałas 248
11.14. Zagłuszanie dźwięku 251
11.15. Umiejscawianie źródła dźwięku 254
11.16. Odczuwanie względnych opóźnień dźwięków 256
11.17. Dane akustyczne ucha 257
11.18. Głuchota 258
Literatura 260
12. Ocena jakości odtwarzania dźwięków  262
12.1. Wstęp 262
12.2. Cechy dźwięków mowy i muzyki 262
12.3. Czynniki wpływające na jakość odtwarzanych dźwięków 265
12.4. Ocena jakości odtwarzanej mowy 266
12.5. Ocena jakości odtwarzania muzyki 273
12.5.1. Kryteria oceny jakości muzyki 273
12.5.2. Wpływ zniekształceń nielinearnych na jakość muzyki 276
Literatura 277
13. Przetworniki elektromechaniczne 278
13.1. Wstęp 278
13.2. Teoria czwórnikowa elektromechanicznych przetworników odwracalnych 279
13.3. Teoria dwójnikowa elektromechanicznych przetworników odwracalnych 281
13.4. Przetworniki magnetyczne 285
13.4.1. Przetwornik magnetoelektryczny 285
13.4.2. Przetwornik elektromagnetyczny z kotwicą swobodną 286
13.4.3. Przetwornik elektromagnetyczny z kotwicą zrównoważoną 288
13.5. Przetwornik elektrostatyczny 291
13.6. Przetwornik piezoelektryczny 294
13.7. Przetwornik elektronowy 302
13.8. Przetwornik stykowy 304
13.8.1. Rys historyczny 304
13.8.2. Budowa przetwornika 304
13.8.3. Zasada działania 305
13.8.4. Siła elektromotoryczna przemienna komory 306
13.8.5. Rezystancja komory 308
13.8.6. Szum komory proszkowej 308
13.8.7. Próg czułości komory 309
13.8.8. Wpływ temperatury wyżarzania proszku 309
Literatura 309
14. Głośniki otwarte 311
14.1. Wstęp 311
14.2. Głośnik jednomembranowy jednocewkowy 312
14.2.1. Poziom sprawności głośnika przy małych częstotliwościach 315
14.2.2. Poziom sprawności głośnika przy rezonansie membrany 316
14.2.3. Poziom sprawności głośnika przy średnich częstotliwościach 317
14.2.4. Poziom sprawności głośnika przy dużych częstotliwościach 321
14.2.5. Ogólne dane głośników 321
14.2.6. Przykład obliczenia charakterystyki poziomu sprawności głośnika 321
14.3. Ograniczenia akustycznej mocy promieniowanej 323
14.4. Zależność między poziomem mocy promieniowanej przez głośnik a poziomem ciśnienia akustycznego 324
14.5. Wpływ wysokości stożka membrany na charakterystykę skuteczności 326
14.6. Sposoby rozszerzenia zakresu przetwarzania 326
14.6.1. Zespoły głośników jednocewkowycb jednomembranowych 326
14.6.2. Głośniki wielomembranowe i wielocewkowe 328
14.6.2.1. Głośnik dwumembranowy jednocewkowy 328
14.6.2.2. Głośnik jednomembranowy dwucewkowy 330
14.6.2.3. Głośnik dwumembranowy dwucewkowy 330
14.7. Głośniki z ujemnym sprzężeniem zwrotnym 331
14.8. Odtwarzanie stanów nieustalonych 332
14.9. Zniekształcenia nielinearne 334
14.9.1. Zniekształcenia spowodowane nielinearnością podatności zawieszeń 334
14.9.2. Zniekształcenia spowodowane niejednorodnością pola magnetycznego w szczelinie 336
14.9.3. Zniekształcenia modulacji częstotliwości 337
14.9.4. Zniekształcenia spowodowane nielinearnością podatności powietrza 338
14.10. Elementy konstrukcyjne głośników stożkowych 339
14.10.1. Membrana 339
14.10.2. Zawieszenie membrany 341
14.10.3. Zawieszenie cewki 343
14.10.4. Cewka drgająca 343
14.10.5. Układ magnetyczny 343
14.10.6. Rozpraszacz dźwięku 344
14.11. Głośnik elektrostatyczny 344
14.12. Zwrotnice elektryczne 346
Literatura 350
15. Obudowy głośników otwartych 351
15.1. Wstęp 351
15.2. Odgroda 351
15.3. Obudowa otwarta 354
15.4. Obudowa zamknięta 357
15.5. Obudowa z otworem 360
15.6. Obudowa z otworem stratnym 370
15.7. Obudowa labiryntowa 372
15.8. Obudowa tubowa 372
15.9. Obudowa krótkotubowa 374
15.10. Obudowa dzwonowa 375
15.11. Obudowa podziemna 375
15.12. Kolumna głośnikowa 376
Literatura 377
16. Głośniki tubowe 379
16.1. Wstęp 379
16.2. Sprawność głośnika tubowego 380
16.3. Rodzaje głośników tubowych 385
16.3.1. Głośnik tubowy do odtwarzania średnich częstotliwości 385
16.3.2. Głośnik tubowy do odtwarzania dużych częstotliwości 387
16.3.3. Głośnik z tubą szerokowlotową 387
16.3.4. Głośnik tubowy w obudowie z otworem 388
16.3.5. Głośnik w obudowie tubowej dwustronnej 389
16.3.6. Jednopasmowy zespół głośników tubowych 390
16.3.7. Dwupasmowy zespół głośników tubowych 390
16.3.8. Zespoły głośników tubowych i stożkowych 391
16.4. Inne rodzaje głośników tubowych 392
16.4.1. Głośnik pneumatyczny 392
16.4.2. Głośnik jonowy 393
16.5. Ograniczenie największej akustycznej mocy promieniowanej 394
16.5.1. Ograniczenia amplitudy wychylenia membrany 394
16.5.2. Ograniczenia wzrostu temperatury cewki drgającej 394
16.6. Zniekształcenia nielinearne 395
16.6.1. Zniekształcenia spowodowane nielinearnością podatności powietrza 395
16.6.2. Zniekształcenia spowodowane zmianami objętości komory sprzęgającej 396
16.7. Elementy konstrukcyjne głośników tubowych 397
16.7.1. Membrana 397
16.7.2. Zawieszenie membrany 397
16.7.3. Cewka drgająca 397
16.7.4. Układ magnetyczny 398
16.7.5. Korektor fazy 398
16.7.6. Tuba 398
Literatura 399
17. Słuchawki 400
17.1. Wiadomości wstępne 401
17.2. Słuchawka elektromagnetyczna 402
17.3. Słuchawka magnetoelektryczna cewkowa 411
17.4. Słuchawka piezoelektryczna 412
Literatura 414
18. Mikrofony 415
18.1. Rodzaje i podział mikrofonów 415
18.2. Mikrofony wszechkierunkowe 422
18.2.1. Mikrofony stykowe 422
18.2.2. Mikrofony magnetyczne 428
18.2.2.1. Mikrofon magnetoelektryczny cewkowy 428
18.2.2.2. Mikrofon magnetoelektryczny wstęgowy 430
18.2.2.3. Mikrofon elektromagnetyczny 432
18.2.3. Mikrofony elektrostatyczne 432
18.2.3.1. Mikrofony elektrostatyczne o polaryzacji obcej 432
18.2.3.2. Mikrofony elektrostatyczne elektretowe 440
18.2.4. Mikrofony piezoelektryczne 441
18.2.4.1. Mikrofon komórkowy 441
18.2.4.2. Mikrofon membranowy 442
18.2.5. Mikrofon elektronowy 442
18.3. Mikrofony dwukierunkowe 444
18.3.1. Mikrofon magnetoelektryczny wstęgowy 444
18.3.2. Mikrofon elektrostatyczny 448
18.3.3. Mikrofony stykowe 450
18.3.3.1. Mikrofon dipolowy 450
18.3.3.2. Mikrofon różnicowy 451
18.3.4. Mikrofony gradientowe wyższego rzędu 451
18.4. Mikrofony jednokierunkowe 452
18.4.1. Mikrofony jednokierunkowe podwójne 452
18.4.2. Mikrofony jednokierunkowe pojedyncze 452
18.4.2.1. Mikrofon elektrostatyczny 453
18.4.2.2. Mikrofon magnetoelektryczny wstęgowy 455
18.4.2.3. Mikrofon magnetoelektryczny cewkowy 457
18.5. Mikrofony o regulowanej kierunkowości 458
18.6. Mikrofony wybitnie jednokierunkowe 461
18.7. Mikrofony krtaniowe 464
18.8. Osłony przeciwwiatrowe 465
18.9. Szumy mikrofonów 465
Literatura 466
19. Zapisywanie i odczytywanie dźwięku 467
19.1. Wstęp 467
19.2. Mechaniczne zapisywanie dźwięku na płytach 469
19.2.1. Rodzaje zapisywania 469
19.2.2. Materiały stosowane do zapisywania 473
19.2.3. Rylec 473
19.2.4. Parametry zapisywania 474
19.2.5. Korekcja zapisywania 477
19.2.6. Wycinacze478
19.2.7. Zapisywacze 481
19.2.8. Produkcja płyt twardych 482
19.3. Odczytywanie dźwięku z płyt 484
19.3.1. Igła gramofonowa 485
19.3.2. Głowice akustyczne 486
19.3.3. Głowica elektromagnetyczna 488
19.3.4. Głowica magnetoelektryczna cewkowa 490
19.3.5. Głowica piezoelektryczna 491
19.3.6. Głowica elektronowa 493
19.3.7. Stereofoniczna głowica piezoelektryczna 493
19.3.8. Czynniki wpływające na jakość odtwarzania 495
19.4. Optyczne zapisywanie dźwięku 499
19.4.1. Zapisywanie powierzchniowe 500
19.4.2. Zapisywanie gęstościowe 501
19.4.3. Niezniekształcające i bezszumowe zapisywanie powierzchniowe 502
19.4.4. Niezniekształcające i bezszumowe zapisywanie gęstościowe 505
19.4.5. Ślad wielokrotny 505
19.4.6. Zapisywanie wielokanałowe 506
19.5. Optyczne odczytywanie dźwięku 506
19.5.1. Odczytywacze optyczne 507
19.5.2. Czynniki wpływające na jakość optycznego odtwarzania 507
19.6. Magnetyczne zapisywanie dźwięku 509
19.6.1. Rodzaje zapisywania 510
19.6.2. Metody zapisywania 510
19.6.3. Materiały stosowane do zapisywania magnetycznego 512
19.6.4. Głowice 513
19.6.5. Czynniki wpływające na jakość zapisu 515
19.7. Magnetyczne odczytywanie dźwięku 518
19.7.1. Czynniki wpływające na skuteczność odczytywania 518
19.7.2. Czynniki wpływające na jakość odtwarzania 521
19.8. Zastosowanie zapisywania magnetycznego w kinematografii 522
Literatura 524
20. Pochłanianie dźwięku i izolacja akustyczna 526
20.1. Wstęp 526
20.2. Pochłanianie dźwięku w środowisku gazowym 527
20.3. Pochłanianie dźwięku przez materiały i ustroje 528
20.3.1. Pochłanianie dźwięku przez materiały porowate 528
20.3.2. Pochłanianie dźwięku przez ustroje sprężyste 534
20.3.3. Pochłanianie dźwięku przez rezonatory komorowe 536
20.3.4. Pochłanianie dźwięku przez ustroje z płytami perforowanymi 537
20.3.5. Pogłosowy współczynnik pochłaniania dźwięku 541
20.4. Specjalne ustroje dźwiękochłonne 541
20.4.1. Pochłaniacz przestrzenny 541
20.4.2. Pochłaniacz elektroniczny 542
20.5. Przenoszenie dźwięków zakłócających 542
20.6. Przenoszenie dźwięku przez pojedynczą przegrodę 542
20.7. Przenoszenie dźwięku przez przegrodę dwuściankową 545
20.8. Przenoszenie dźwięku przez przegrodę wielościankową 547
Literatura 547
21. Akustyka wnętrz 548
21.1. Rozchodzenie się dźwięku w pomieszczeniu zamkniętym 548
21.2. Narastanie i zanikanie dźwięku w pomieszczeniach 549
21.3. Czas pogłosu 553
21.4. Współczynnik pochłaniania dźwięku 554
21.5. Najkorzystniejszy czas pogłosu 554
21.6. Wytyczne budowy pomieszczeń 557
21.6.1. Sale teatralne 557
21.6.2. Studia radiowe 558
21.6.3. Studia filmowe i telewizyjne 559
21.6.4. Studia do nagrywania dźwięku 560
21.6.5. Pomieszczenia mieszkalne 561
Literatura 561
22. Urządzenia elektroakustyczne 563
22.1. Wiadomości wstępne 563
22.2. Podział urządzeń według liczby kanałów 563
22.3. Podział urządzeń według zastosowań 566
22.4. Urządzenia monofoniczne 569
22.4.1. Urządzenia dźwiękoodbiorcze 569
22.4.1.1. Wpływ pogłosu 569
22.4.1.2. Ustawienie mikrofonu względem źródła 571
22.4.1.3. Ustawienie mikrofonów względem głośników 573
22.4.2. Urządzenia dźwiękonadawcze 573
22.4.2.1. Wybór głośnika 574
22.4.2.2. Potrzebna moc akustyczna 576
22.4.2.3. Urządzenia dźwiękonadawcze w pomieszczeniach mieszkalnych 577
22.4.2.4. Urządzenia dźwiękonadawcze w małych salach 578
22.4.2.5. Urządzenia dźwiękonadawcze w dużych salach 579
22.4.2.6. Urządzenia dźwiękonadawcze w dużych pomieszczeniach o zlej akustyce 580
22.4.2.7. Urządzenia dźwiękonadawcze w salach teatralnych 582
22.4.2.8. Urządzenia dźwiękonadawcze na otwartym powietrzu 585
22.5. Urządzenia stereofoniczne 589
22.5.1. Urządzenia dźwiękoodbiorcze 589
22.5.1.1. Układ ze sztuczną głową 589
22.5.1.2. Układ A — B 589
22.5.1.3. Układ X - Y 590
22.5.1.4. Układ M-S 591
22.5.2. Urządzenia dźwiękonadawcze 593
22.6. Urządzenia pseudostereofoniczne 594
22.7. Urządzenia kwadrofoniczne 595
22.7.1. Urządzenia dźwiękoodbiorcze 596
22.7.2 Urządzenia dźwiękonadawcze 597
22.8. Specjalne urządzenia elektroakustyczne 597
22.8.1. Urządzenia ambiofoniczne 597
22.8.2. Urządzenia do wytwarzania sztucznego pogłosu 599
22.8.3. Kompresor 600
22.8.4. Ogranicznik wzmocnienia 601
22.8.5. Ekspander 601
22.9. Akustyczne sprzężenie zwrotne 601
Literatura 605
23. Dodatek 607
23.1. Podstawowe pojęcia akustyczne i ich definicje 607
23.2. Tablice uzupełniające 611
Skorowidz 615
 

Wspomnienia współpracownika

Zbigniew Żyszkowski biografia autorstwa Wojciecha Majewskiego:

"Zbigniew Żyszkowski urodził się 10 czerwca 1910 r. w Warszawie. Po ukończeniu gimnazjum im. A. Mickiewicza rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1934 roku, uzyskując stopień inżyniera elektryka. Podjął pracę w Państwowych Zakładach Tele- i Radiotechnicznych w Warszawie, gdzie jako pierwsze zadanie otrzymał opracowanie słuchawki telefonicznej. Elektroakustyka jako nauka stawiała wtedy dopiero pierwsze kroki i studia nad przydzielonym zadaniem musiał rozpoczynać od podstaw. Jego zainteresowanie akustyką wzrosło po znalezieniu wielu formalnych analogii między zjawiskami akustycznym a elektrycznymi oraz sposobami ich traktowania. To zainteresowanie i zamiłowanie do elektroakustyki nie opuściło go już nigdy.

Pracę w PZTiR, gdzie w 1938 r. został kierownikiem działu elektroakustyki, obejmującego problematykę badań i konstrukcji mikrofonów, słuchawek i głośników, przerwał wybuch wojny w 1939 r. W 1940 r. znalazł się w Wielkiej Brytanii jako żołnierz Wojska Polskiego. Po przejściu przeszkolenia spadochronowego zostaje oddelegowany do Armii Brytyjskiej w Londynie, przy czym w 1942 r. zostaje przeniesiony do Wojskowego Instytutu Łączności, gdzie zajmuje się konstrukcją urządzeń radarowych. Jednocześnie, korzystając z dostępu do najnowszej literatury fachowej, rozpoczyna samodzielne studia nad teorią układów akustycznych. Duże podobieństwo formalne układów akustycznych i elektrycznych skłania go do zajęcia się teorią układów elektrycznych, której opanowanie okazało się bardzo pomocne w Jego dalszej pracy.

Do kraju wraca w połowie 1946 r. Zatrzymuje się najpierw w Łodzi i Krakowie, a od początku 1947 r. rozpoczyna pracę na Wydziale Mechaniczno-Elektrotechnicznym Politechniki Wrocławskiej, spodziewając się, że będzie mógł kontynuować prace naukowe z zakresu akustyki i elektroakustyki. Niestety, akustyka była w tym okresie niedoceniana i traktowana jako nauka drugorzędna o małym znaczeniu gospodarczym. Zajmuje się więc telekomunikacją, a w szczególności teletransmisją, pracując najpierw jako adiunkt w Katedrze Teletechniki, a następnie od 1950 r. jako zastępca profesora i kierownik Katedry Techniki Przenoszenia Przewodowego, przemianowanej w 1953 r. na Katedrę Teletransmisji Przewodowej, przy czym w 1954 r. zostaje profesorem nadzwyczajnym. W związku ze swoją działalnością dydaktyczną i prowadzeniem wykładów z telekomunikacji i teletransmisji przewodowej pisze kilka książek, głównie o charakterze podręcznikowym. Nie zaniedbuje jednak działalności naukowej w swojej umiłowanej specjalności – elektroakustyce. W tym czasie główny przedmiot jego zainteresowań naukowych stanowi zagadnienie transmisji sygnałów akustycznych oraz teoria przetworników elektroakustycznych. Opracowuje metody analizy właściwości akustycznych przetworników. Głęboka znajomość dwóch dyscyplin naukowych – teletransmisji i elektroakustyki pozwala Profesorowi Żyszkowskiemu na przejrzyste przedstawienie matematyczne transmisyjnych właściwości układów elektroakustycznych, co znajduje swoje odzwierciedlenie w wydanej w 1953 r. książce „Podstawy Elektroakustyki”. Książka ta, będąca bardzo obszerną monografią, nie mającą w swoim czasie odpowiednika w światowej literaturze przedmiotu, stanowiła najbardziej twórcze dzieło prof. Żyszkowskiego. Doczekała się trzech wydań (drugie wydanie w 1966 r., a trzecie, unowocześnione i poprawione, w 1984 r.). Kilkadziesiąt pokoleń studentów korzystało z tej książki w czasie swoich studiów, a metody obliczeniowe zawarte w tym dziele były wykorzystywane przez konstruktorów aparatury elektroakustycznej w przemyśle i stanowiły punkt wyjścia dla wielu prac naukowych wykonanych pod kierunkiem Profesora w Katedrze Teletransmisji Przewodowej i poza Politechniką Wrocławską.
 
W związku z utworzeniem z dniem 1 września 1952 roku Wydziału Łączności prof. Żyszkowski przechodzi na ów Wydział i zostaje jego pierwszym Dziekanem (lata 1952-1954). Dziekanem Wydziału Łączności, przemianowanym w 1966 roku na Wydział Elektroniki, był również w latach 1960-1968. W latach 1958-1959 był Prorektorem Politechniki Wrocławskiej. Z Jego inicjatywy w 1968 r. powstał Instytut Telekomunikacji i Akustyki. Był jego pierwszym dyrektorem (lata 1960-1968) oraz kierownikiem Zakładu Elektroakustyki.
 
W 1980 r. przeszedł na emeryturę, ale nie zaniechał działalności naukowej, o czym m.in. świadczy wydana w 1987 r. książka „Miernictwo Akustyczne”.
 
Prof. Z. Żyszkowski wypromował 12 doktorów nauk technicznych. Wśród Jego wychowanków czterech zostało profesorami, zaś trzech doktorami habilitowanymi. Tytuły profesorskie i stopnie doktora habilitowanego mają już wychowankowie doktorów wypromowanych przez prof. Żyszkowskiego. Profesor Zbigniew Żyszkowski jest więc twórcą wrocławskiej szkoły naukowej elektroakustyki.

Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i tytułem Zasłużonego Nauczyciela. Został wpisany na listę zasłużonych dla Politechniki Wrocławskiej.

Zmarł 28 września 1988 r. Jest pochowany na cmentarzu przy ul. Grabiszyńskiej we Wrocławiu. Dla uczczenia Jego pamięci sala konferencyjna 105 w budynku C5 Instytutu Telekomunikacji, Teleinformatyki i Akustyki została nazwana imieniem profesora Zbigniewa Żyszkowskiego.

Opracował: Wojciech Majewski
Wrocław, październik 2009 r.
 
Źródła:
  1. Dokumenty w Archiwum Politechniki Wrocławskiej
  2. 50 lat Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Oficyna Wydawnicza PWr., Wrocław 2003
  3. Wspomnienia z bezpośredniej współpracy z Profesorem."
Powiązane:
  1. Podstawy elektroakustyki Zbigniew Żyszkowski wydanie 1953
  2. Podstawy elektroakustyki Zbigniew Żyszkowski wydanie 1966
  3. Podstawy elektroakustyki Zbigniew Żyszkowski wydanie 1984

niedziela, 31 października 2021

4. GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla

Dobór obwodu

Wykres modułu impedancji głośnika przedstawiono tutaj. Metoda: na zasadzie prób i błędów. Przygotowane elementy elektroniczne: rezystor 15Ω oraz kondensatory od 1,5µF w dół. Oceniając na oko najlepszy rezultat został osiągnięty dla pary 15Ω i 0,47µF:

Wykres moduł impedancji GDW 6,5/1,5/1 z obwodem Zobla
Wykres moduł impedancji GDW 6,5/1,5/1 z obwodem Zobla

Zmiana głośnika

W zespole głośnikowym zbudowanym na podobieństwo Fonici A-14 został oprócz szerokopasmowego pierwotnego GDS 31-21/5 15Ω dodatkowo użyty niewielki głośnik wysokotonowy Visaton TW6NG . Dlaczego akurat ten zostało opisane tutaj.

Zgodnie z sugestiami Tomasza Łyska autora "Wprowadzenia do projektowania układów zwrotnic zestawów głośnikowych poradnik praktyczny" rozpoczęły się poszukiwania 15Ω zamiennika dla 8 omowego TW6NG. Visaton nie produkuje jego 15Ω wersji. Połączenie szerokopasmowego głośnika 15Ω z 8Ω wysokotonowym nie jest poprawnym pomysłem.

Wybór padł na stare głośniki Tonsil GDW 6,5/1,5/1 o impedancji 15Ω i tylko nieco większym rozmiarze od Visatona, które ktoś sprzedawał na jednym z portali aukcyjnych.      

Powiązane:

  1. Pomiar impedancji Fonica A-14 na GDS 31-21/5
  2. Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla
  3. Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne 
  4. GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla
  5. GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil
  6. GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji
  7. GDWK 8-11/120 15Ω dobór obwodu Zobla
  8. Fonica A-14 wersja finalna. Pomiar impedancji

piątek, 29 października 2021

3. Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne

Trzecia cyfra ma znaczenie

 
Głośnik wysokotonowy GDW 6,5/1,5/1 to następca głośnika GDW 6,5/1,5, w którym zamiast śrubki zastosowano kopułkę z przezroczystego plastiku. Przetwornik można napotkać w zespole głośnikowym Fonica A-17, w którym zastąpił GDW 6,5/1,5. Produkowany był w wersji 8Ω i 15Ω.
 
W tym miejscu warto zapamiętać, że trzecia cyfra stosowana w oznaczeniu głośników Tonsil ma ogromne znaczenie. Trzecia cyfra oznacza sposób wykonania głośnika. Czasem może to być zmiana kosmetyczna typu kolor kopułki, a czasem bardzo głęboka zmieniająca parametry pracy głośnika np. GDN 20/40/1, a GDN 20/40/14 to inne głośniki. Kupując stare zespoły głośnikowe należy mieć na to baczenie, gdyż często siedzą w nich nieoryginalne głośniki. Potem pojawiają się opinie "te kolumny źle grają", a jak mają grać skoro składają się z przypadkowych głośników.
Tonsil GDW 6,5/1,5/1 wersja 15 omów
Tonsil GDW 6,5/1,5/1 wersja 15 omów
Tonsil GDW 6,5/1,5/1 wersja 15 omów
Tonsil GDW 6,5/1,5/1 wersja 15 omów

Pomiar modułu impedancji

 
Zostały zmierzone dwa egzemplarze 15Ω. W zakresie rezonansu głośnika (pik) moduł impedancji notuje tylko niewielki wzrost do 17 omów.
GDW 6,5/1,5/1 wykres modułu impedancji, pierwszy głośnik
GDW 6,5/1,5/1 wykres modułu impedancji, pierwszy głośnik
GDW 6,5/1,5/1 wykres modułu impedancji, drugi głośnik
GDW 6,5/1,5/1 wykres modułu impedancji, drugi głośnik

Parametry techniczne

Klapa, internet milczy na ten temat. Trzeba założyć, że ma parametry podobne do młodszego brata czyli GDW 6,5/1,5

Powiązane:

  1. Pomiar impedancji Fonica A-14 na GDS 31-21/5
  2. Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla
  3. Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne 
  4. GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla
  5. GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil
  6. GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji
  7. GDWK 8-11/120 15Ω dobór obwodu Zobla
  8. Fonica A-14 wersja finalna. Pomiar impedancji

czwartek, 28 października 2021

Tonsil GD 31-21/5 parametry głośnika

Znawcy wiedzą o co chodzi

Poniżej karta katalogowa krążąca po internecie:

Tonsil GD 31-21/5 parametry
Tonsil GD 31-21/5 parametry

Tonsil GD 31-21/5 parametry
Tonsil GD 31-21/5 parametry

 "Znawcy wiedzą o co chodzi" tajemnicza formuła czasem zamieszczana na portalach internetowych w ogłoszeniach dotyczących sprzedaży starych głośników, w których stosowano magnes alnico. Jak można przeczytać i zobaczyć wyżej cudów nie ma. Pasmo przenoszenia rozciąga się od 50 do 9500Hz przy efektywności 93dB i nierównomiernościach charakterystyki sięgających aż 13dB.
Dane techniczne głośników Tonsil
Dane techniczne głośników Tonsil
Nieco inne dane podaje A. Witort na stronie 161 w "Stereofonii dla wszystkich" z 1973 roku (grafika wyżej). Pasmo przenoszenia 40-8000Hz, częstotliwość rezonansowa 45Hz. Z kolei w "Głośnikach i zespołach głośnikowych" z 1976 roku na stronie 320 ten sam autor zamieścił: pasmo przenoszenia 45-9500Hz, częstotliwość rezonansowa 45Hz, efektywność 93dB oraz komentarz "Uniwersalny".
 

 Tonsil GD 31-21/5 co to za głośnik


Zaletami głośnika są: efektywność rzędu 93dB uzyskiwana między innymi dzięki zastosowaniu stopu alnico w produkcji magnesu, odlewany aluminiowy kosz zapewniający odpowiednią sztywność i gaszenie drgań oraz duża w miarę płaska membrana redukująca efekt Dopplera.

Jak gra taki stary szerokopasmowy głośnik? Trzeba posłuchać. Najkrócej mówiąc inaczej. Nie epatuje ani tonami niskimi ani wysokimi. Tony średnie nie są spychane na drugi plan. Tak naprawdę to to co najciekawsze dzieje się pomiędzy głośnikami czyli scena, scena, scena muzyczna. Mamy tylko jedno punktowe źródło dźwięku w ten sposób unikamy wszelkich wad zespołów głośnikowych wynikających z zastosowania większej liczby głośników oraz użycia zwrotnic głośnikowych. Przetwornik przenosi głównie tony średnie czyli te, w których paśmie dzieje się najwięcej, a ludzki słuch jest najbardziej wyczulony.
 
Dźwięk w żaden sposób nie jest męczący, a słowo mówione brzmi wyśmienicie. Myślę, że kto pozna nie będzie chciał się pozbyć, a mając w alternatywie dudniące i syczące zespoły głośnikowe chętnie dla ukojenia uszu będzie sięgał po kolumny na szerokopasmowcach.
 
Głośnika GD 31-21/5 nie słyszałem, ale znam jego mniejszego brata o węższym paśmie przenoszenia GD 26-18/3 montowanego m.in. w Fonice A-12 oraz wersję GDS 31-21/5 montowaną m.in. w Fonice A-14 o jeszcze szerszym paśmie przenoszenia podawanym w skrajnych przypadkach jako 40-14kH i sprawności 97dB. Myślę, że obie wartości są przesadzone. 

piątek, 22 października 2021

2. Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla

Visaton TW6NG dobór obwodu

 
Dotyczy zespołu głośnikowego przedstawionego tutaj. Metoda: na zasadzie prób i błędów. Przygotowane elementy elektroniczne: rezystory 8,2Ω oraz 10Ω oraz kondensatory 1µF i 1,2µF. Wykres modułu impedancji dla głośnika Visaton TW6NG wygląda tak:
Wykres modułu impedancji Viaton GDW TW6NG
Wykres modułu impedancji Viaton GDW TW6NG

Jak widać wyżej w obszarze rezonansu głośnika (pik) moduł impedancji nie przekracza 11 omów. Producent na swojej stronie zamieścił nieco inny wykres:

Z firmowej karty informacyjnej Visation TW 6 NG
Z firmowej karty informacyjnej Visation TW 6 NG
Z przetestowanych par najlepszy rezultat został osiągnięty dla kombinacji 10Ω  i 1µF:

Powiązane:

  1. Pomiar impedancji Fonica A-14 na GDS 31-21/5
  2. Visaton GDW TW6NG dobór obwodu Zobla
  3. Tonsil GDW 6,5/1,5/1 głośnik wysokotonowy parametry techniczne 
  4. GDW 6,5/1,5/1 15Ω dobór obwodu Zobla
  5. GDWK 8-11/120 15Ω głośnik stosowany w kolumnach Bolero Tonsil
  6. GDWK 8-11/120 15Ω reklamacja i pomiar modułu impedancji
  7. GDWK 8-11/120 15Ω dobór obwodu Zobla
  8. Fonica A-14 wersja finalna. Pomiar impedancji

YouTube: Silent Circle - Touch In The Night (1985).